அஸ்தமன அரங்கேற்றம்

ஒரு நான்கு நாட்களுக்கு நாங்கள் தங்கப்போவது மூன்றாவது மாடி என்று தெரிந்ததுமே மனதிற்குள் ஒரு சந்தோஷம். தங்கப்போகும் அறை கிழக்குப் பக்கமாக இருந்தால் நன்றாக இருக்குமே என்று நினைத்தேன். அதற்கு ஒரு காரணமும் உண்டு. வாஸ்து சாஸ்திரத்தை சொல்ல வரலீங்க. கிழக்குப் பக்கம் அழகான மலைகள் இருந்தன. அதில் சூரிய உதயத்தைப் பார்த்து ரசிக்கலாமே என்ற ஆசைதான்.

அப்பார்ட்மென்டில் எப்போதும் மாடியிலேயே எங்களுக்கு வீடு அமையும். இந்த முறை விரும்பி கீழ்த்தளத்தை பெற்றுக்கொண்டோம். சூரியன் உதயம், மறைவு என எதுவுமே சரியாகத் தெரியாது. முன்பின் உள்ள வீடுகள் சொல்லி வைத்தாற்போல் சரியான நேரத்தில் அக்காட்சியை மறைத்துவிடும்.

சரி வெளியிடத்திற்கு வந்தாலாவது பார்க்கலாம் என்றால், கிடைத்ததோ மேற்கு பக்க அறை. அதனாலென்ன, சரி பரவாயில்லை, சூரியனின் மறைவைப் பார்க்கலாமே என மனதைத் தேற்றிக்கொண்டேன். (எதெதுக்குதான் கவலைப்படுவது என ஒரு வரைமுறையே இல்லாமப் போச்சு. அவரவர் கவலை அவரவர்கட்கு)

வழக்கம்போல் மாலை சூரியன் அஸ்தமிக்கும் நேரம் வானத்தில் மஞ்சள், ஆரஞ்சு, சிவப்பு, நீலம், ஊதா என நிறங்கள் கலந்துகட்டி அடித்தன.

கொஞ்சம்கொஞ்சமாக சூரியன் இறங்கிக்கொண்டிருந்தது. சரியாக அஸ்தமிக்கும் நேரத்தில் ஒரு பனைமரம் குறுக்கே வந்ததுபோல் தெரிந்தது.  அப்போதுதான் கவனித்தேன், அங்கே ஏகப்பட்ட பனைமரங்கள் இருந்ததை!

சரி, பனமரம் நகராது, சூரியனாவது இப்படி அப்படி நகர்ந்து (அறிவியல் கொள்கை, கோட்பாடுகளை எல்லாம் மூட்டை கட்டி வைத்துவிட்டு) போஸ் கொடுக்கும் எனப் பார்த்தால், ம்ஹூம், நடக்கவேயில்லை, ஸாரி நகரவேயில்லை.

கண்டிப்பாக பனைமரம் விட்டுக்கொடுக்கப் போவதில்லை, அதாவது நகரப் போவதில்லை, சூரியனும் விடாப்பிடியாக பிடிவாதம் பிடித்தது. எவ்வளவு நேரம்தான் நானும் படங்கள் எடுக்காமல் காத்திருந்து வீம்பு பிடிப்பது? எல்லோருமே பிடிவாதமாக இருந்தால் ஒன்றும் நடக்கப் போவதில்லை. எனவே நான்தான் கொஞ்சம் இறங்கிவந்தேன். (எனக்குத்தான் விட்டுக் கொடுக்கும் மனப்பான்மை கொஞ்சம் அதிகமாச்சே, ஹி ஹி)

ஒன்றிரண்டு படங்களை எடுத்துவிட்டு பார்த்தபோது, "அட,இதுவும் அழகாத்தானே இருக்கு", என ரசிக்க ஆரம்பித்துவிட்டேன். வேறு வழியில்லை, ரசித்துதான் ஆகவேண்டும். பிறகென்ன, மளமளவென படங்கள் எடுத்தாயிற்று.அவற்றுள் சிலவற்றை மட்டும் வரிசைக்கிரமமாக இங்கே பதிந்து வைக்கிறேன்.

எனக்கென்னமோ படங்களைப் பார்த்தால், 'சிறு துரும்பும்...' என்ற பழமொழிக்கேற்ப, இவ்வளவு பலசாலியான சூரியன் ஏதோ பனைமரத்தைத் தாங்கிப் பிடித்துக்கொண்டு தன்னுடைய அஸ்தமன நாடக‌த்தை அரங்கேற்றியது போலவே இருந்த‌து.