மியாவ் ..... மியாவ் !

சாதுவாக உள்ள முதல் 'மியாவ்'கள் நம்ம ஊர்க்காரங்க.

கீழே 'உர்ர்ர்ர்' என பார்க்கும் 'மியாவ்' இந்த ஊர்க்காரர்.

2007 ல் ஊருக்குப் போயிருந்தபோது யார் வீட்டுப் பூனையோ தெரியவில்லை, அது தன் மூன்று குட்டிகளுடன் எங்கள் வீட்டிற்குள் வந்தது. குட்டிகள் மகளுடன் ஒன்றிவிட்டன. சாக்லேட், பிஸ்கட் என கொடுத்து தன் வசப்படுத்திக்கொண்டாள்.  அவை விளையாடும்போது மகள் எடுத்த படங்கள்தான் இவை.

காலையில் பார்த்தால் எங்கள் படுக்கையில்தான் இருப்பார்கள். அவள்மீது ஏறி, உருண்டு, புரண்டு விளையாடுவார்கள். ஒரு பத்து நாட்கள் வெளியூர் போய்விட்டு வந்தபோது அவை ஓடி வந்து மகளுடன் விளையாடின.

இங்கு வந்த பிறகும் சில மாதங்கள்வரை அவர்களின் நினைவாகவே இருந்தாள். "அம்மா, நாம இப்போ போனாக்கூட அவங்களுக்கு என்னை அடையாளம் தெரியும்மா" என்று சொல்லிக்கொண்டே இருப்பாள்.

இரண்டு வருடங்கள் கழித்து 2009_ல் போனபோது அவை இருந்த சுவடே தெரியவில்லை எனும்போது எனக்கும் வருத்தம்தான்.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

இன்று காலை  'வாக்' போனபோது பக்கத்து குடியிருப்பு வளாகத்திலிருந்து எங்கள் வளாகத்திற்குள் அத்துமீறி நுழைந்த பூனையார் .

                           ‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍   Parking lot _ ல்  என்னமா கம்பீரமாய் நடந்து போகிறார் !

ஒவ்வொரு வண்டியைக் கடக்கும்போதும் தன்னை உஷார்படுத்திக்கொண்டு .....
                                                      

                                                   சுற்றுமுற்றும் ஒரு பார்வை ......
                                                          

"நம்மைப் பார்த்து இவங்களே பயப்படும்போது, நாம ஏன் இவங்களைப் பார்த்து பயப்படணும் ?" என அலட்சியமாக‌ நடையைக்கட்டியபோது ........

'வீட்டிற்குபோய் காலை 'டீ'யைப் போட வேண்டுமே' என நானும் வீட்டை நோக்கி நடையைக் கட்டினேன்.

சிறிது நேரம் 'மியாவ்'வுடன் ஓடிப் பிடித்து விளையாடுவது போலவே இருந்தது.
                  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~