பாதை மாறியபோது ......... !

என்னமோ ஏதோன்னு பயந்துடாதீங்கோ ! இப்போது நான் 'வாக்'  போகும் பாதையை மாற்றிக்கொண்டுவிட்டேன். (ஹும்..எவ்ளோஓஓ முக்கியமான விஷயம் !)

"என்ன உங்கள அந்தப் பக்கமே காணோமே"ன்னு யாரும் கேட்டுட‌க் கூடாதே என்பதற்கான முன்னேற்பாடுதாங்க‌ இது.

இப்போதிருக்கும் வீட்டுக்கு குடி வந்தபோது பக்கத்திலுள்ள பூங்காவில் நடைப்பயிற்சி போக நினைத்து போனேன். அங்கிருந்த track சிறிது ஏறி இறங்குவதுபோல் இருந்ததால் 'இது வேலைக்காகாது' என தெருவிலுள்ள sidewalk ல் நடக்க ஆரம்பித்தேன். அந்த தெருக்கள்கூட  ஏற்கனவே உங்களுக்குப் பரிச்சயமானதுதான்.

என்னதான் ஒருமணி நேரம் நடந்தாலும் ஒன்றும் டயர்டாவதாகத் தெரிவதில்லை. ஏதோ ஜாலியாக ஊர்(தெருக்களை) சுற்றுவது  போலவே இருக்கும். கொஞ்சமாவது கலோரியை எரிக்க வேண்டுமாம். அதனால் இப்போது மீண்டும் பூங்காவிலுள்ள‌ மேடு பள்ளமான track ல் முயற்சித்தால் என்ன எனத் தோன்றியது.

முதலில் கிஞ்சித்து  சிரமம் இருந்தாலும் இப்போது நன்றாகவே உள்ளது. ஒரு மாதமாக ....... ஒருமணி நேரத்திற்கும் மேலாக‌,  இங்குதான் போய்க்கொண்டிருக்கிறேன். அதுக்குள்ளே சொல்லச் சொன்னா எப்படிங்க, இப்போதானே ஒரு மாதமாகுது, க‌லோரி எரிஞ்சுதா, இல்லையான்னு பிரிதொரு பதிவில் சொல்கிறேனே !

எங்கள் வீட்டிலிருந்து ரோடை க்ராஸ் பண்ணி கீழேயுள்ள‌  இந்த குட்டியூண்டு தெருவின் கடைசியில் வலது பக்கமாக சிறிது மேடாக இருக்கும், அதில் ஏறினால் அதுதான் பூங்கா. நடைப் பயிற்சியை முடிச்சுட்டு வந்த வழியே வீட்டுக்குத் திரும்பிவிட வேண்டியதுதான்.

இன்று(03/14/14)  இந்தத் தெருவிலுள்ள மரங்களை ட்ரிம் பண்ணப் போவதாக ஒரு வாரத்திற்கு முன்பே எல்லா மரங்களிலும் அறிவிப்பு தாள்  ஒட்டப்பட்டிருந்தன. அதேபோல் இன்று ஆங்காங்கே ஆரஞ்சு கோன் வைத்து, பெரிய பெரிய வண்டிகள் எல்லாம் நிறுத்தப்பட்டிருந்தன. அதனால் இன்று நான் ஏற்கனவே போன sidewalk ல் நடையைக் கட்டினேன்.

அதுசரி, மேலேயுள்ள கிறித்துவ ஆலயத்துக்கும் பதிவுக்கும் என்ன சம்மந்தம் என்றுதானே நினைக்கிறீர்கள் ! விஷயத்துக்கு வருகிறேன்.

இவ்வளவு நாளும் நான் 'வாக்' போன‌ வழியில்தான் இந்த கிறித்துவ ஆலயம் உள்ளது. தினமும் வழியிலுள்ள இந்த கிறித்துவ ஆலயத்தைக் கடந்துதான் போவேன்.

ஒவ்வொரு நாளும் இந்த ஆலயத்தைப் பார்க்கும்போதும் நான் ஆறாம் வகுப்பில் ஒரு கிறித்துவ பள்ளியில் சேர்ந்ததும், தினமும் ஆலயத்துக்கு நான்கு நான்கு பேராக கை கோர்த்துக்கொண்டு வரிசயில் சென்றதும், அங்கு என்னுடன் படித்த தோழிகளும், அவர்களுடன் கதைபேசி, சிரித்து, விளையாடியதும்  நினைவுக்கு வரும். இந்த நினைவுகளால் முதலில் சிறிது சோகமும், பிறகு உற்சாகமும் வரும்.

ஒரு மாதத்திற்கும் மேலாக இந்தப் பக்கம் போகாமல் திடீரென இன்று போனபோது,  "ம் .... இந்த ஆலயத்தையும், நம் உயர்நிலைப் பள்ளி வாழ்க்கையையும் மறந்தேவிட்டோமே, இனி மறக்கவே கூடாது" என்றெண்ணி  ஆலயத்தைக் காமிராவில்  பிடித்துக்கொண்டு வந்துவிட்டேன்.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

[ பதிவு நேற்றே(வெள்ளிக்கிழமை) எழுதப்பட்டது. ஆனால் இன்றுதான் வெளியிட முடிந்தது]

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~